Γιατί πρέπει να αγνοήσετε το Metagame – των δολαρίων και των δεδομένων

Σε κάθε παιχνίδι παίζονται πάντα δύο παιχνίδια. Το ένα είναι το ίδιο το παιχνίδι. Το άλλο είναι το παιχνίδι σχετικά με το παιχνίδι. Αυτό ονομάζεται metagame.

Το metagame μπορεί να θεωρηθεί ως η βέλτιστη στρατηγική για να κερδίσετε ένα παιχνίδι στο a συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Καθώς αλλάζουν οι συνθήκες μέσα στο παιχνίδι και καθώς αλλάζουν οι αντιδράσεις των παικτών σε αυτές τις συνθήκες, αλλάζουν και το metagame.

Ένα απλό παράδειγμα εξέλιξης του metagame είναι ο αυξανόμενος αριθμός προσπαθειών για σουτ 3 πόντων στο ΝΒΑ. Όπως δείχνει το παρακάτω διάγραμμα, ο αριθμός των προσπαθειών 3 πόντων ανά παιχνίδι αυξήθηκε αργά από τότε που εισήχθη το σουτ 3 πόντων τη σεζόν 1979-1980 στο NBA:

Αν και σχεδόν όλοι οι κανόνες του μπάσκετ είναι ίδιοι σήμερα όπως ήταν το 1979, οι στρατηγικές γύρω από αυτούς τους κανόνες έχουν αλλάξει. Αυτό είναι το metagame που εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου. Ένας νέος κανόνας εισάγεται και τελικά γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Κάθε παιχνίδι έχει ένα υποκείμενο metagame. Αλλά, εκτός κι αν είσαι έτοιμος να γίνεις έμμονως με αυτό το metagame, σας συνιστώ να το αγνοήσετε εντελώς. Με άλλα λόγια, πηγαίνετε όλα έξω ή μην χάνετε το χρόνο σας. Αυτές είναι οι μόνες σας δύο επιλογές. ΑΣΕ με να εξηγήσω.

Αυτό που κάνουν οι σοφοί στην αρχή, οι ανόητοι στο τέλος

Όταν πρόκειται για το metagame, επιβιώνουν μόνο οι πιο αφοσιωμένοι. Επομένως, εάν δεν καταβάλλετε προσπάθεια να παρακολουθήσετε και να κατανοήσετε την εξέλιξη του metagame σε πραγματικό χρόνο, θα έχετε χαμηλή απόδοση.

Σκεφτείτε ότι κάποιος προσπαθεί να δημιουργήσει έναν δημοφιλή λογαριασμό στο Twitter. Εάν παρακολουθείτε προσεκτικά, θα αναγνωρίσετε ότι το metagame του Twitter αποτελείται από:

• Κάνοντας τρυπήματα σε δημοφιλείς λογαριασμούς με τους οποίους δεν συμφωνείτε. (Είμαι ένοχος για αυτό)
• Δημιουργία νημάτων στο Twitter που είναι ενημερωτικά, διασκεδαστικά ή/και συναισθηματικά. (και εγώ φταίω για αυτό)

Η βασική αρχή του μεταπαιχνιδιού Twitter είναι η ίδια όπως σε κάθε άλλη πλατφόρμα κοινωνικών μέσων – κρατήστε τους ανθρώπους αφοσιωμένους και στην πλατφόρμα. Όσο περισσότερο το κάνετε αυτό τόσο περισσότερο σας ανταμείβει η πλατφόρμα. Και οι δύο παραπάνω αρχές (μεταξύ άλλων) υποστηρίζουν αυτό το metagame.

Ο φίλος μου Beach Bloom το απέδειξε θαυμάσια μετά τη δημιουργία και την οργάνωση μια συλλογή από ενημερωτικά νήματα στο Twitter που του συγκέντρωσαν περισσότερους από 400.000 οπαδούς στο Twitter σε λιγότερο από 18 μήνες. Το κλειδί της επιτυχίας του ήταν να αναγνωρίσει το metagame (δηλαδή να γράψει καλά threads στο Twitter) και μετά να το πάει στο επόμενο επίπεδο (δηλαδή να οργανώσει τα νήματα σας για να κρατήσει τους ανθρώπους αφοσιωμένους περισσότερο).

Ο Sahil ήταν στην αιχμή εδώ, αλλά έκτοτε έχω δει άλλους δημιουργούς να αντιγράφουν αυτήν τη μέθοδο. Το εάν αυτοί οι άλλοι δημιουργοί θα πετύχουν ή όχι χρησιμοποιώντας αυτήν τη στρατηγική μένει να φανεί. Ίσως τα νήματα του Twitter να παραμείνουν εξαιρετικά για ανάπτυξη ή ίσως το metagame να εξελιχθεί. Δεν είμαι σίγουρος.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτό αποκαλύπτει μια σκληρή αλήθεια για το metagame – οι πρώτοι παίκτες ανταμείβονται, αλλά οι μετέπειτα παίκτες μπορεί όχι. Ή όπως είπε κάποτε ο Γουόρεν Μπάφετ, «Ό,τι κάνουν οι σοφοί στην αρχή, οι ανόητοι το κάνουν στο τέλος».

Το δημοφιλές κρυπτοφροντιστή Κόμπι πρόσφατα απηχούσε αυτό το συναίσθημα όταν έγραφε για το metagame στις συναλλαγές κρυπτογράφησης:

Το χειρότερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να τρέξετε με το κεφάλι σε ένα metagame που φτάνει σε πληθωρικότητα. Έτσι, αν σκεφτήκατε ήδη 5 ή 6 φορές να κάνετε μια συναλλαγή, έχουν περάσει εβδομάδες/μήνες και τελικά έχετε μαζέψει το κουράγιο να το κάνετε: μάλλον έχετε αργήσει πολύ. Δεν αισθάνεται πλέον ριψοκίνδυνο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιθανώς μέγιστο επικίνδυνο.

Το ίδιο ισχύει και στο Twitter ή σε οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι.

Για παράδειγμα, αν πήγατε σε ένα κορυφαίο 10 πανεπιστήμιο πριν από μια δεκαετία, το μεταπαιχνίδι καριέρας ήταν να ασχοληθείτε με τη συμβουλευτική διαχείρισης ή την επενδυτική τραπεζική. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια αυτό το metagame έχει αλλάξει έτσι ώστε οι απόφοιτοι από κορυφαία πανεπιστήμια να εντάσσονται πλέον σε μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας (π.χ. FAANG) ή startups τεχνολογίας. Και τώρα που όλοι μιλούν για το web3, ίσως οι μελλοντικοί απόφοιτοι να ενταχθούν σε DAO αντί για παραδοσιακούς κεντρικούς οργανισμούς. Για άλλη μια φορά, δεν είμαι σίγουρος.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, όσοι αναγνωρίζουν την εξέλιξη του metagame νωρίτερα θα κερδίσουν μεγαλύτερες ανταμοιβές από αυτούς που θα έρθουν αργότερα. Το ίδιο συμβαίνει στις επενδύσεις όταν εντοπίζονται ανωμαλίες της αγοράς και αξιοποιούνται έως ότου δεν παράγουν πλέον άλφα. Σε εκείνο το σημείο το metagame αλλάζει και οι παίκτες προχωρούν στον επόμενο κερδοφόρο παράγοντα ή ανωμαλία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να αποκτήσετε εμμονή με το metagame εάν θέλετε να έχετε πιθανότητες να πετύχετε. Αλλά αυτό είναι πιο εύκολο να ειπωθεί παρά να γίνει, γι’ αυτό συνιστώ την αντίθετη προσέγγιση – αγνοώντας εντελώς το metagame.

Γιατί η άγνοια νικάει την εμμονή

Αν θέλετε να γίνετε καλοί στο metagame, θα πρέπει να δουλέψετε σκληρά και να ανταγωνιστείτε όλους τους συμπαίκτες σας. Αλλά και οι δύο αυτές συνθήκες είναι ανεπιθύμητες. Τελικά, ποιος θέλει να εργαστεί σκληρά παίζοντας το παιχνίδι κάποιου άλλου; Και ποιος θέλει να το κάνει ενάντια στους καλύτερους και πιο έξυπνους εκεί έξω; Οχι εγώ.

Αυτός είναι ο λόγος που συμφωνώ με το επιχείρημα του Peter Thiel ότι ο ανταγωνισμός είναι για τους ηττημένους. Ο ανταγωνισμός σας φέρνει αντιμέτωπους με άλλους σε ένα παιχνίδι όπου μπορεί να μην έχετε ιδιαίτερα πλεονεκτήματα. Επομένως, δεν θα ήταν καλύτερο να αγνοήσετε εντελώς το metagame και να δημιουργήσετε προσωπικό μονοπώλιο με βάση τις σχετικές δυνάμεις σας; Δεν ακούγεται καλύτερα μια καριέρα (και ζωή) που σας ταιριάζει μοναδικά από αυτή που έχουν επιλέξει άλλοι για εσάς;

Με άλλα λόγια, θα προτιμούσατε να είστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σας ή μια αξιοπρεπής εκδοχή κάποιου άλλου;

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν έχει νόημα να ανταγωνίζεστε όταν ο χρόνος σας θα μπορούσε να δαπανηθεί καλύτερα σε άλλες προσπάθειες.

Έχω χρησιμοποιήσει τον ίδιο τρόπο σκέψης όταν υποστηρίζω γιατί δεν πρέπει να επιλέγετε μεμονωμένες μετοχές. Η επιλογή μετοχών, όπως όλες οι ενεργές επενδύσεις, ακολουθεί το metagame. Και οι περισσότεροι άνθρωποι θα ήταν καλύτερα αν δεν ακολουθούσαν το metagame (δηλαδή πήγαιναν παθητικά) και έκαναν κάτι πιο παραγωγικό με το χρόνο τους.

Έτσι όπως σκέφτεστε πώς θέλετε να χρησιμοποιήσετε ο χρόνος σου το 2022 και μετά, αναρωτηθείτε: Είμαι διατεθειμένος να αφιερώσω περισσότερο χρόνο και προσπάθεια από όλους τους άλλους που παίζουν αυτό το παιχνίδι; Είναι αυτό το παιχνίδι που θέλω να παίξω;

Εάν η απάντησή σας σε οποιαδήποτε από αυτές τις ερωτήσεις είναι “Όχι”, τότε θα πρέπει να βρείτε ένα νέο παιχνίδι. Εξάλλου, ζεις μόνο μία φορά. Επομένως, μην το ξοδεύετε παίζοντας ένα παιχνίδι που δεν θέλετε να παίξετε.

Καλή επένδυση και σας ευχαριστώ που διαβάσατε! Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το metagame, το συνιστώ ανεπιφύλακτα αυτή η ανάρτηση από τον Σέντρικ Τσιν.

Εάν σας άρεσε αυτή η ανάρτηση, σκεφτείτε να εγγραφείτε στο ενημερωτικό δελτίο μου.

Αυτή είναι η ανάρτηση 275. Οποιοσδήποτε κωδικός έχω σχέση με αυτήν την ανάρτηση μπορείτε να βρείτε εδώ με την ίδια αρίθμηση: https://github.com/nmaggiulli/of-dollars-and-data